Mirna Weber | Meditacijska

Da mir krojim, da mir šijem,
Da otpustim sve što zveči,
Da prašumu u se skrijem,
Da preskočim višak riječi.

Da maknem se od sveg’ malo,
Da prilike sve propustim,
Da mi voda kaže halo,
Da udahnem i otpustim.

Da ne brinem, da ne hajem,
Da šum vode samo slušam,
Da u sebi mir ustrajem,
Da tišine slijed iskušam.

Da baš svakom sve oprostim,
Da ne pitaš što me nema,
Da od buke mir otkostim,
Ispod slapa da odrijemam.

A kad voda nemir spere,
Duh dubine čist od sjene,
Plod jabuke da opere.
Za sve ljude oko mene.