Darija Žilić | Voće

Komadi izrezanog voća na pladnju, mango, mandarine, kivi s Neretve, zelenožuti oker dan koji trepti po rubovima ječmenica.
Čitam pjesme o ratu, napisane nakon trideset godina, leže na tanjuru mrve kruha i sira, i slika svinje koja bježi među ljude, pomahnitala.
Novogodišnji je dan, nekad su životinje bile one koje se hrane ljudima, sad opet sve se vratilo u rutinu. Okrajci mesa na rubu dana, i sve se već
vratilo u karnalnu industriju. Puštam to voće žarkih boja da bliješti kao sunce u sivom danu, magle su potjerale davne vojnike, oni sad vide san i vrućicu koja trepti na vjeđama nakon još jednog blagdanskog obroka. I šute.