Ivica Kesić | Sante slutnje (Led i vatra)

 

Duša mi se noćas sva stisla od studi

na naslage bola sitna ura kuca,

iz ralja košmara njen me osmijeh budi

da otopi naslage mrazeva sa srca.

Jer  krv mi slediše još do jučer vrelu

iz koje se sada magleno pramenje

k’o iz hladne rijeke k rubu uma vije

neutješno tražeć’ ljubavno znamenje.

Sve su moje nade bez obraza, drsko,

potopljene mučki ispod santi slutnje

gdje ih grizu zubi od leda i soli

i polako gasnu u nemoći šutnje.

Pomoći im može samo vulkan strasti

i plamen s lomače njenog vrelog tijela

što će oštre sante i sloj mraza bijela

istopit’ u more što vrije od slasti.