Željko Bilankov | Sićanje na selo

 

Sićan se naše

teple kuće,

stare balature

i vrimena daža

kad su kiše

padale na ure

kad su svoje

suze lile,

a nježne ih

kale pile...

tetine kale,

to prilipo

cviće

ča su njena

radost

bile.

Pamtin dvor

i konobu staru

i kamene pute

kojiman san jaha

na didovu tovaru,

velu studen

i tešku litnju

zaparu...

drvene skale,

i zelene škure,

otvorene

ponistre,

a iza njih,

životne

bonace

i bure!