Maja Šiprak | Kad čežnja otvori očima snove

Naslutila sam te izdaleka
dodirom bez dodira
kroz zastore tišine
šaptom koji grli
duboko u vrijeme

jedino si ti mogao
prijeći
gudure samoće
djetinje zaigrano
plesati po vrhu litice
rugati se nemirima
jurišati mačem od leda
kroz užarene dane
noseći čežnju kao rijedak dar
i ugljen
koji je žudnja bio
i sagorio u ranijim postojanjima