Nela Stipančić Radonić | Šapni mi samo

            Kao što je jučer i danas će isto,    

            a vjerojatno i sutra

            ova usta šapate mljeti bez prestanka

            i s njima nevidljive vijence plesti,

            nižući red pitanja, red uzdaha pa redove

            nade i straha skupa

    Kao što je jučer i danas će isto,
            a vjerojatno i sutra biti,
            sve u bojama, koje se ne prepoznaju,
            sve u slutnji, koja ne progovara,
            sve u sjećanju, koje se ne miče
            ni naprijed ni natrag,
            već zapelo u vremenu
            i stoji,
            kao da je stijena pa prkosi svemu
            - kiši, vjetru i svakom nevremenu

            Kao što je jučer i danas će isto,
            a vjerojatno i sutra
            ova usta šapate mljeti bez prestanka
            pa me njima zalijevati kao da sam korito,
            a oni rijeka,
            nemirna i neukrotiva, kojoj nitko
            nikad otkriti, niti doći do izvora neće
            da se u miru napije vode,
            već će uzalud tragati za onim što,
            kao da je namjerno baš skriveno
            od očiju mojih

            Kao što je jučer i danas će isto,
            a vjerojatno i sutra boljeti
            pa mi nema druge, već pasti na koljena
            i moliti za milost
            da mi jednom pošalješ
            ili šapneš samo,
            odgovor koji uzalud tražim,
            a nigdje ne nalazim,
            bez Tebe, Bože