Konča se Kronosa križni put,
u modru muku zlata Lune, a ja
proklinjem vinom prljavim grob
koji davi neupoznati dah.
Tajna gline sokom gorkim vrije –
nemrtvim tlom Tartara
– i oganj slije na fragmente idola.
Umjetnom granom zeleni val
sniježi utvrde krvave;
oda(v)no – gasim ogledala hrama.
Nema komentara :
Objavi komentar
Hvala na vašem komentaru. Isti će biti objavljen nakon pregleda moderatora.