Marin Tomaš |Déjà vu

 

Konča se Kronosa križni put, 

u modru muku zlata Lune, a ja

proklinjem vinom prljavim grob

koji davi neupoznati dah.

Tajna gline sokom gorkim vrije –

nemrtvim tlom Tartara 

– i oganj slije na fragmente idola.

Umjetnom granom zeleni val

sniježi utvrde krvave;

oda(v)no – gasim ogledala hrama.