Ensar Bukarić | Šopen

 

Slavenski – panevropski,

vječan poput varšavske zore

neumrle mu do samog Pariza,

pečaćene romantikom Delakroa,

perom Balzaka i srcem Žorž Sand.

Metropole genija spoznaše

što inspiraciju tražeći u Paganiniju

izbrusi dragulj svoje

preciznosti i složenosti,

jedinstvenosti i neponovljivosti.

Klavir njegov mu svjedok

emocijom kolorisanih etida,

vragolasta duha poloneza,

besmrtnih sonata i preludija,

revolucionarnih melodija.

Vječiti dodir Belinija,

njegova staroga znanca

svjedoči odjek sopranskog rekvijema

na zadnjem tridesetdevetom stepeniku,

na samom kraju zakašnjela nokturna.