Mario Habajec | Večeras je izula svoje korake

Kažu da dolazi pogoršanje vremena:

Bura, poledica, snijeg.

U vrtu klupa pokrita lišćem,

Pa ne čudi da su promukle ptice ,

Podnebesje se malo zakašljalo u

Šupljinama zime

Sramežljivo ali glasno.

Nebeski je akvatorij pun zvijezda,

A na svijetu jedno truplo više

I misli kao punđa u mrežici :

Uredne, jasne, pristojne......i bolne,

Dok grubo tesani sarkofag klizi u

Raku punu krhotina mraka.

Moja su sjećanja složena pravocrtno,

U molitvi kastriranog anđela ušutjelost,

          Odbačen je zatorni kamen,

                          Zauvijek,

Premijera je dovršena, reprize nema

         Milosno se svjetlo vjere

    Rasplamsa izvornom ljubavi,

 Nad svojima što prigrliše služenje

         Poradi višeg  dobra.....

                   ...................

         Svježa krv i tijelo eklezije 

                   Uskrisava mrtve

         I ti iznova živiš, Katarina