Miljenka Koštro | Igra skrivača

Zna li itko gdje skrio je se
Taj vrli vjetar bez adrese
I one davne proljetne kiše
Gdje li se od znatiželjnih očiju skriše
I sunce se valja umorno, sneno
Kao da je od bujanja mraka uplašeno
Zaboravljen ja zidar riječi, pjesnik
Što davno je o suncu, vjetru i kiši pisao
Kao prvi proljetni vjesnik
Čarolijom riječi je strasno disao
Usput prosipao rime
U zanosu zameo ih vihor zime
U drhtaju jeseni vuku se polumrtve sjene
Od života i od smrti uplašene
U igri skrivača pravila nema
U svakoj zimi malo proljeća ima