Zdenka Čavić | Duh Božića

Potekla dobrota žilama suhim.

Otpor joj sapeti krvotok kvari

potekla iz duše prema srcu,

konac je ljeta, 

studen je stišće,

pripravlja ona put Božiću,

i glanca izlizane, stare stvari.

Oprašta nemilost, 

istiskuje tamu, 

vrtlog nebesku sliku mijenja.

Neponovljiv je prizor,

dobrota prilazi vratima Svijeta

i ljubav velika čista, čista...

Starac i dijete, 

usud je isti. 

Zlo putuje brzinom slutnje, 

sije razdor, bol i muku.

Pred dobrotom, ustukne,

silna ga ljubav preobrati,

pa stane i umukne.

U nepovrat se strmoglavi.

Čisto Nebo sad svijetom blista,

slika je opet ista, ista...

iskonska slika, 

srca čovjeka čista, čista...

Svjetlo nad tminom vlada,

milost silazi putem nade,

duh Božića struji k srcu  

i sliku Svijeta u Raj pretvara.