Darija Žilić | U krugu

Vrtim se nekad u krugu,

U kući po čijim policama,

Na ormaru i stolu, pada

Prašina, opet i opet.

A ja je ubrzano čistim,

Pa onda puštam u krugu

Jutro da teče, jer sve se

Radnje ponavljaju i sve

Je na entu, brzo se vrate

Ostaci suvišnih riječi koje

Brišem krpom i drugim slovima

Kao da su okviri davnih slika

U regalu, na zidovima.

Vrti se potez istih pokreta,

Izlaze poznati oblici snova

Koji se isto vraćaju odnekud,

Kao da i za njih postoji arhiv

Mirisa i mora koji se obnove

nakon trčanja, ukrug.